Winterse trailrun op het Dwingelderveld

’s Ochtends worden we wakker in een vreemd bed. Om ons rustig voor te bereiden op de RunForestRun trailrun Dwingelderveld in het verre Drenthe, hebben we vannacht geslapen in een hotel vlakbij het parcours. In Ruinen. Even dachten we beland te zijn in het dorp waar Van Kooten en De Bie jaren geleden burgemeester en wethouder waren, maar dat bleek Juinen te zijn. Een heerlijk kneuterig hotel overigens, met bij het ontbijt hagelslag-mix, een glaasje appelsap en een flinterdun stukje kruidkoek.

Toch een beetje zenuwachtig vertrekken we idioot vroeg richting camping Torentjeshoek in Dwingeloo waar het startpunt van de trail is. Zoals we gewend zijn van RunForestRun is alles weer perfect georganiseerd. Buiten staan gezellig brandende vuurkorven, waarboven de chocolademelk wordt verwarmd. En in de speciaal voor dit evenement geopende kantine branden fijne kachels en open haarden, zijn banken bedekt met schapenvellen, en staat de koffie en thee voor ons klaar. Gezellig! We drinken een kop thee, ontmoeten mensen die thuis bij ons om de hoek wonen, en kletsen een beetje met andere lopers.

Buiten is de temperatuur net boven nul, en overal ligt sneeuw. De route zal hard en her-en-der misschien zelfs verijsd zijn. In elk geval wachten ons geen modderpaden! Maar kou is geen probleem, er gaan drie laagjes kleding aan, handschoenen en muts natuurlijk en ook Hans loopt vandaag in een lange broek. We hebben er zin in!

De 14 kilometer start om 11.00 uur. Of eigenlijk tussen 11 en kwart over elf, want bij trailrunning komt het starten niet zo nauw. Er wordt druppelsgewijs gestart. Wie graag op tijd loopt, start als eerste en rent extra snel. De rest van de lopers kijkt onderweg wat meer om zich heen, geniet van de omgeving (waar we zelfs hertjes spotten), en rust even uit bij de verzorgingspost.

Onze route begint wat saai met een lang stuk rechtdoor langs de bosrand. Helaas gaat de 14km niet het Dwingelderveld op, maar draait na zo’n 4km het bos in. Eenmaal in het bos volgen er vele prachtige single tracks. Een harde ondergrond, lastige en gladde boomwortels, veel omgevallen boomstammen om overheen te klauteren en overal prachtig witte sneeuw. We genieten samen!

Wanneer we in de weekenden trails lopen doen we dat meestal op een rustig tempo en stoppen we regelmatig om een foto te maken of iets te eten. Genieten van de omgeving, het hardlopen en van elkaar staat dan voorop. Maar gek genoeg voelt vandaag toch als een wedstrijd, we zijn benieuwd wat we kunnen. Bij de verzorgingspost halverwege pakken we daarom snel een stukje banaan mee, en besluiten direct door te lopen. Het gaat super!

Zoals altijd loop ik de laatste km’s voorop en maak het tempo. Hans loopt zoals altijd direct achter me en we verzamelen een treintje van andere lopers achter ons. De heuveltjes in de laatste km’s zijn voor onszelf geen probleem, hoogtemeters lopen we thuis immers genoeg, maar het treintje achter ons dreigt berg-op af en toe uit elkaar te vallen. Maar iedereen pikt berg-af telkens weer aan en zo lopen we richting finish. Echt superleuk om zo samen te lopen, je aan elkaar op te trekken!

We zijn daarom echt vrolijk als we finishen! We hebben heerlijk gelopen in een mooie tijd van 01:35u; een gemiddelde net onder de 7min/km. De andere lopers van ons treintje komen me speciaal bedanken voor het tempo-maken in de laatste km’s. Echt superlief! Hans glimt van trots, en stiekem vindt ik het zelf ook wel gaaf.

Tijd dus voor snert met roggebrood en warme thee. Echt even nagenieten. We kijken nu al uit naar de volgende RunForestRun!

Wil jij deze route ook eens lopen? Ga dan naar onze downloadpagina voor de GPX-route