Wintertrailen in Kitzbuhel

We plannen samen een heerlijke wintersportvakantie naar Kitzbuhel, Oostenrijk. Natuurlijk om wat te skiën, maar als fanatieke trailrunners, nemen we ook onze hardloopspullen mee. We lopen een paar mooie routes rond ons hotel Schloss Lebenberg op de gelijknamige berg bij Kitzbuhel. Wintertrailen: nog nooit zo koud gehad, maar wat is het mooi om door de sneeuw te rennen! En het blijkt een prima hoogtestage voor de teamtrail in La Roche eind van de maand.

Het zonnetje schijnt volop, de sneeuw is verblindend wit, zo mooi. De thermometer vertelt ons dat het -15 graden is buiten. Op 1800m is het zelfs -21 graden. Dit is wintersport! Hans heeft een mooie route uitgezet op de Lebenberg achter ons hotel. Slechts een kleine 10 kilometer en met zo’n 350 hoogtemeters. Maar we hebben geen idee wat ons te wachten staat qua paden en ondergrond. En ook niet wat de hoogte en kou met ons zullen doen. Dus informeren we ons goed bij de locals en plannen we een paar short cuts in onze route voor als het toch tegenvalt.

Om ons te wapenen tegen de kou, trekken we veel laagjes aan. Twee ondershirts, een trui en een bodywarmer. Over onze tights gaat nog een extra korte broek. En we trekken gewoon onze skihandschoenen aan. Zonnebril en muts op, klaar om te gaan.

Het bos en de paden zijn prachtig. Helemaal alleen, ver weg van de drukke skipistes, lopen we door de uitgestrekte bossen. We genieten samen van de natuur, de rust en stilte om ons heen. Soms stoppen we even voor het prachtige uitzicht. In de schaduw is het flink koud maar in de zon is het echt genieten!

Drinken kunnen we wel vergeten: binnen 5 minuten zijn onze waterslangen keihard bevroren. Ik herinner me een discussie op Facebook, waarbij een van de tips was om de waterslang telkens leeg te blazen. Handig voor de volgende wintertrail.

We lopen verder over besneeuwde wandelpaden, soms onderbroken door een klein stukje weg. De route van Hans stuurt ons ook over een paar single tracks die ’s zomers vast prachtig mooi zijn, maar nu met diepe tiefschnee zonder gaiters en stokken nauwelijks begaanbaar zijn. We lachen wat af als we weer tot aan onze knieën in de sneeuw zakken.  We besluiten al snel op de wandelpaden te blijven. Daar is het heerlijk hardlopen.

Onze route gaat slingerend door het bos, soms steil omhoog dan weer omlaag. Sommige paden zijn te steil om rennend te doen maar dan stappen we in wandelpas stevig door. Omlaag proberen we wel snelheid te maken, al is dat wel spannend op sneeuw en ijs. Maar met onze Salomon speedcrosses gaat het prima. Al snel voelen we onze kuiten en bilspieren flink protesteren. Dit zijn we in Nederland niet gewend. Een goede training dus voor de teamtrail die ons eind maart in La Roche te wachten staat. 

Na een uur beklimmen we de laatste berg, de Lebenberg richting ons hotel. Daar genieten we van een heisse choco. Harde kuiten en gevoelige benen, het lopen door de sneeuw was zwaar. Maar allebei hebben we dit stiekem leuker gevonden dan skiën. Morgen weer lopen dus!